به نقل از «ایران اکونومیست»

فیلم‌های گمنام «فجر» را زود قضاوت نکنید

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۹۸۴۸۶

آرین وزیردفتری کارگردان فیلم سینمایی «بی‌رویا»گفت که از مخاطبان جشنواره و به‌ خصوص رسانه‌ها هم این انتظار می‌رود که تا پیش از دیدن فیلم‌ها نسبت به آن‌ها قضاوت نداشته باشند.

آرین وزیردفتری کارگردان فیلم سینمایی «بی‌رویا» از آثار راه‌یافته به بخش سودای سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر درباره آخرین وضعیت مراحل تولید این فیلم سینمایی توضیح داد: تصور می‌کنم فیلم ما جزو معدود فیلم‌هایی بود که نسخه کامل و نهایی آن به هیأت انتخاب جشنواره رسید و در حال حاضر فیلم به لحاظ تولیدی کامل است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تنها منتظر دریافت پروانه نمایش آن هستیم که فکر می‌کنم در این زمینه هم مشکلی وجود نداشته باشد.

این کارگردان سینمای کوتاه درباره ساخت اولین فیلم بلند سینمایی خود گفت: بعد از چند فیلم کوتاهی که ساختم و دو تای آخر آن‌ها بسیار هم موفق بودند، دو سه سالی بود که درصدد ساخت فیلم بلند بودم. کمی هم طول کشید تا فضای ساخت فیلم بلند را بیشتر بشناسم و بتوانم فیلمنامه‌ای برای فیلم بلند بنویسم. «بی‌رویا» دومین فیلمنامه بلندی است که نوشته‌ام و مطمئن بودم که می‌تواند تبدیل به فیلم جالبی شود.

وی ادامه داد: در یکی از جشنواره‌هایی که من فیلم کوتاه داشتم، هومن سیدی جزو هیأت داوران بود. فیلم «مثل بچه آدم» را دیده بود و برای آن به من جایزه هم دادند. بعد از آن به من گفت اگر خواستی کاری انجام دهی و من می‌توانستم کمک کنم، به من بگو. از آنجا با هم آشنا شدیم و از طریق هومن سیدی با سعید سعدی آشنا شدم. فیلمنامه‌ای که آن زمان در دست داشتم را نساختم اما آشنایی ما ادامه‌دار شد تا اینکه برای این پروژه هم احساس کردم بهترین افرادی که می‌توانم با آن‌ها کار کنم همین دو نفر هستند. ابتدا سعید سعدی تهیه‌کنندگی «بی‌رویا» را پذیرفت و بعد هم که هومن سیدی فیلمنامه را خواند، با ما همراه شد.

هومن سیدی آزادی کامل برای کارگردانی به من داد

وزیردفتری درباره هم‌فکری با هومن سیدی به‌عنوان یک کارگردان در مسیر کارگردانی «بی‌رویا» هم گفت: شاید به دلیل اینکه هومن سیدی خودش کارگردان بود، آزادی کاملی به من به‌عنوان کارگردان داد. آقای سعدی هم به همین شکل بود و هر دو نفر حمایت کامل از من کردند و اطمینان کامل به من داشتند. در مرحله‌ای که متن را خواندند، نظرات بسیار مفیدی دادند اما هیچ‌گاه موضع‌شان اینگونه نبود که به‌واسطه تجربه و تسلط بیشتر بخواهند در کار من دخالت کنند. همواره هم تأکید داشتند که این باید فیلم اول خودت باشد. هر ضعف و قوتی در فیلم باشد، برعهده خودم است.

این کارگردان درباره حضور تعداد زیادی از فیلم‌اولی‌ها در جشنواره امسال عنوان کرد: من خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داده است و احساس می‌کنم دیگر بچه‌های فیلم‌اولی هم چنین حسی داشته باشند. بیشتر این کارگردان‌ها دوستان من هستند که پیش‌تر فیلم کوتاه می‌ساختند و حالا وارد فضای تازه‌ای شده‌اند. نمی‌دانم تفکیک بخش برای فیلم‌های اول به سنت سال‌های قبل بهتر است یا این شرایط جدید اما فکر می‌کنم هیأت انتخاب امسال فضای ویژه‌ای را برای فیلم‌اولی‌ها مدنظر داشته‌اند و این برای من بسیار خوش‌آیند است. شاید عده‌ای بگویند این اسامی تازه و گمنام در فهرست نهایی برای چیست، اما فکر می‌کنم بهتر است ما را با فیلم‌های‌مان بسنجند.

وی ادامه داد: غیر از چند فیلمی که متأسفانه به دلیل ممیزی بیرون از جشنواره مانده‌اند، اگر بپذیریم معیارهای انتخاب فیلم‌های جشنواره، کیفیت آثار بوده است، محدودیت تعداد آثار منجر به اعتبار بیشتر جشنواره می‌شود. فکر می‌کنم اگر این فضای کیفی حفظ شود، اتفاق خوبی برای جشنواره خواهد بود. در سال‌های قبل خیلی از فیلم‌ها به دلیل اعتبار و نام سازندگان به جشنواره راه پیدا می‌کردند و این اتفاق موجب می‌شد خیلی از فیلم‌اولی‌ها بیرون از جشنواره بمانند. شاید به همین دلیل هم بخش «نگاه نو» راه‌اندازی شد. از این نظر فکر می‌کنم اتفاقی که امسال رخ داد، موجب خوشحالی است و نشان از ورود یک نسل تازه به سینمای ایران دارد که در دوره‌های گذشته هم توانسته‌اند خود را ثابت کنند.

کارگردان فیلم «بی‌رویا» درباره انتظار خود از جشنواره فیلم فجر هم گفت: من خیلی امیدوارم فضای به‌وجود آمده به‌واسطه برخی حواشی، توسط مدیران جشنواره مدیریت شود. اینکه برخی فیلم‌ها به دلیل مشکل پروانه نمایش بیرون از جشنواره بمانند، واقعاً اتفاق خوبی نیست. اگر هیأت انتخاب فیلم‌هایی را انتخاب کرده‌اند، حتماً آن آثار پروانه ساخت داشته‌اند که توانسته‌اند فرم جشنواره را پر کنند. به همین دلیل لااقل انتظار می‌رود که فضای جشنواره فضایی بازتر برای دیده‌شدن فیلم‌ها باشد.

پیش از دیدن فیلم‌ها قضاوت‌شان نکنید

وی افزود: از مخاطبان جشنواره و به‌خصوص رسانه‌ها هم این انتظار می‌رود که تا پیش از دیدن فیلم‌ها نسبت به آن‌ها قضاوت نداشته باشند. درست است که شاید خیلی از اسامی ناشناخته هستند اما اگر بخواهیم بر این اساس از الان قضاوت کنیم که این دوره از جشنواره فیلم خاصی ندارد، اتفاق قشنگی نیست. مطمئن هستم بعد از دیدن فیلم‌ها نظرات اینگونه نخواهد بود.

وزیردفتری در توضیح بیشتر درباره فیلم «بی‌رویا» هم گفت: فیلم درباره یک زوج جوان به نام‌های رویا و بابک است که قرار است از ایران مهاجرت کنند. فیلم در یک فضای اجتماعی‌تر آغاز می‌شود اما تلاشم این بود که با وجود آغاز فیلم در یک فضای رئالیستی، در ادامه تغییر فاز جدی داشته باشد. در همان اوایل داستان، رویا با یک دختر بی‌نام‌ونشان آشنا می‌شود که حضور این دختر در زندگی این زوج، اتفاقات عجیبی را در زندگی آن‌ها رقم می‌زند.

وی افزود: تلاشم این بود که از مدل‌های آشنا در سینمای ایران روایت فیلم را آغاز کنم که مخاطب راحت‌تر با آن همراه شود اما در جایی که مخاطب اطمینان پیدا می‌کند که به فضای قصه و داستان تسلط پیدا کرده است، با یک شیب جدی همه چیز به هم می‌ریزد و مخاطب ناگزیر به تجدیدنظر در مشاهداتش می‌شود. نمی‌دانم چقدر در این زمینه موفق بوده‌ام اما فکر می‌کنم برای تماشاگری که مخاطب جدی‌تر سینما است و علاقه به بازی با ژانرهای مختلف دارد، تماشای این فیلم می‌تواند جذاب باشد.

این کارگردان فیلم‌اولی درباره بالا رفتن هزینه‌های تولید فیلم در سال‌های اخیر هم گفت: سخت‌ترین مرحله برای یک فیلمساز جذب سرمایه است. فیلم ما جزو معدود فیلم‌های جشنواره است که تهیه‌کنندگان خودشان روی فیلم سرمایه‌گذاری کرده‌اند. از این نظر محدودیت‌هایی هم داشتیم اما فکر می‌کنم متن فیلمنامه و همراهی عوامل باعث شد که توانستیم با یک تیم حرفه‌ای کار را به سرانجام برسانیم. در غیر این صورت نیاز به چند برابر هزینه‌ای که در حال حاضر صرف این فیلم شده است داشتیم تا بتوانیم کار را به تولید برسانیم. از این منظر شرایط بسیار سخت شده و این سختی برای فیلمساز فیلم‌اولی بیشتر هم هست. جلب اعتماد برای اینکه می‌توانی در بلندمدت با یک تیم حرفه‌ای کار را به سرانجام برسانی، دشوار است.

وی در پایان بیان کرد: فکر می‌کنم بخشی از این افزایش هزینه مربوط به دستمزدهای شبکه نمایش خانگی است که انتظارات و توقعات را بالا برده و بخشی دیگر شرایط عمومی‌تر اقتصادی و تورم است که تولید را بسیار گران کرده است. خوشبختانه در کار ما عوامل بسیار همراه بودند و هیچ‌کس به خاطر توقعات مالی در پروژه حضور نداشت، اما در مجموع لازم است دست‌اندرکاران سینما نسبت به وضعیت تجاری شبکه نمایش خانگی نگاه متفاوتی به شرایط تولید در سینما داشته باشند تا تولید فیلم سینمایی به ویژه فیلم‌اول سخت‌تر و گران‌تر از این نشود.

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: دیدن فیلم ها اما فکر می کنم کارگردان فیلم فیلم سینمایی داشته باشند برای فیلم هومن سیدی فیلم بلند فیلم اولی بی رویا هم گفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۹۸۴۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مستندی نیم‌‎ساعته که ساختش ۱۶ سال زمان برد

مستندی نیم‌ساعته که ساختش ۱۶ سال زمان برده به سوال‌های ثابتی که پدری هر سال در روز تولد دخترش از او پرسیده اختصاص دارد. دختر از کودکی به جوانی می‌رسد و هر سال با این سوالات پدر مواجه می‌شود.

به گزارش همشهری آنلاین، این ۴ مستند در ۴ ژانر مختلف تماشاگر را با جنبه‌هایی از جنگ، روابط انسانی، سینما و قتل و مرگ آشنا می‌کند که در یک کلام می‌توان آن‌ها را چهار پرده مختلف از زندگی دانست.

آن‌ها نباید پیر شوند

کارگردان: پیتر جکسون

سال ساخت: ۲۰۱۸

این فیلم با استفاده از فیلم‌های اصلی گرفته‌شده از جنگ جهانی اول، محفوظ در آرشیو موزه سلطنتی جنگ که بیشترشان تاکنون دیده نشده‌اند، به همراه صدا‌های ضبط‌شده توسط بی‌بی‌سی و مصاحبه‌های آی‌دبلیوام که از بریتانیایی‌های حاضر در نبرد گرفته شده، ساخته شده است. بیشتر این فیلم‌ها رنگی شده و با استفاده ابزار‌ها و تکنیک‌های مدرن تبدیل شده‌اند و برای اثرگذاری بیشتر و هرچه نزدیک‌تر شدن به تجربه واقعی سربازان از نبرد، از جلوه‌های صوتی و صداپیشه در آن بهره برده شده است. سازندگان فیلم ۶۰۰ ساعت مصاحبه با ۲۰۰ کهنه‌سرباز و ۱۰۰ ساعت فیلم ویدئویی اصلی را برای ساخت فیلم بازبینی و بررسی کردند.

یک‌سال را چطور اندازه می‌گیرید؟

کارگردان: جِی روزنبلات

سال ساخت: ۲۰۲۱

این مستند درباره رابطه یک پدر و دخترش به وسیله فیلم‌های خانگی است. پدر هر سال در روز تولد دخترش از او فیلم می‌گیرد و سوالات یکسانی می‌کند. دختر از طفلی نوپا به زنی جوان با همه زیبایی و مراحل ناخوشایندش در این میانه تبدیل می‌شود در حالی که رابطه پدر و دختر با تمام پیچیدگی‌هایش تکامل می‌یابد. پدر تولد‌های دختر را از ۲ سالگی تا ۱۸ سالگی با دوربین ثبت کرده و از آن مستندی ساخته که تماشاگر را به اندیشیدن درباره زندگی خودش وامی‌دارد. ساخت این فیلم نیم‌ساعته که در مراسم اسکار نودوپنجم نامزد جایزه بهترین مستند کوتاه بود، ۱۶ سال زمان برده.

کینگ بر پرده سینما

کارگردان: دافنه بای‌ویر

سال ساخت: ۲۰۲۲

استیفن کینگ پادشاه داستان‌نویسانی است که آثارشان از صفحات کاغذی به پرده نقره‌ای سینما رسیده است. حتی کارگردان سختگیری مثل استنلی کوبریک هم از یکی از داستان‌های کینگ اقتباس کرد و فیلم درخشان «درخشش» را بر اساس کتابی از کینگ به همین نام ساخت؛ هرچند کینگ هر جا که فرصتش را پیدا کرده، نارضایتی خودش را از اقتباس کوبریک اعلام کرده و هیچ خودش را در محذورات قرار نداده که خیلی رُک و علنی فیلم کوبریک را نکوبد. از سال ۱۹۷۶ تاکنون بیش از پنجاه کارگردان از آثار این نویسنده اقتباس کرده‌اند. این مستند به بررسی آثار این کارگردانان، اقتباس‌ها و منابع آن‌ها می‌پردازد.

قاتل هیلساید: شیطان در لباس مبدل

کارگردان: الکسا دانر

سال ساخت: ۲۰۲۲

اعمال آدم همیشه دنبال آدم می‌روند. هرقدر هم کسی بخواهد از کار‌هایی که کرده و تاثیرات مخربی که روی زندگی دیگران داشته دوری کند و خیال کند که نتیجه اعمالش دور از او باقی می‌ماند، کسانی هستند که واقعیت را فراموش نمی‌کنند. «قاتل هیلساید» درباره قاتلی سریالی به نام کنت بیانچی است که فکر نمی‎کرد بابت کارهایش محاکمه شود. ویدئو‌های به جای مانده از ماه‌های منتهی به دستگیری وی در این مستند استفاده شده که روانشناسی جالبی نه صرفا از ذهن یک قاتل زنجیره‌ای، بلکه از ذهن آدمی است که خود را محق به انجام هر کاری می‌داند، اما ذهن بسته و دیکتاتورمآبش اجازه نمی‌دهد بفهمد که بالاخره کابوس مجازات به سراغش می‌آید.